-A obra foi encargada polo Marqués II de Mantua (Luis III Gonzaga) no 1492, pero terminouse no 1790 (328 anos depois)

...

-1650

-Actualmente está no museo do Prado

-Feita sobre cadro

-Soporte: lenzo

-Tema representado: relixoso→ está San Xosé, a Virxe María e o neno Xesús nun ambiente familiar

-Composición: complexa, disimétrica

-Expresividade: serenidade e actitudes que indican movimiento

-Policromía: dominio das gamas quentes

-Perspectiva / efectos lumínicos: lineal (horizonte elevado para dar sensación de profundidde), efectos de claroscuro (luz e sombra)

-Hai una luz que recalca ao neno

APOLO E DAFNE

[pic 8]

-BARROCO

-Gian Lorenzo Bernini

-1622-1625

-Actualmente está na Galería Borghese, en Roma (Italia)

-Tipo de obra: exenta, de vulto redondo

-Material empregado: mármore

-Tema representado: profano (mito) → Apolo quixo competir con Eros no arte de lanzar frechas. Eros, molesto pola arrogancia de Apolo, ideou vengarse de el e para elo tiroulle unha frecha de ouro, que causaba un amor inmediato a quen hiriera. Outro disparo hirió á ninfa Dafne cunha frecha de prata, que causaba o rechazo amoroso. Así que cando Apolo veu un día a Dafne sintiuse ferido de amor e se lanzou na súa persecución. Pero Dafne, que sufría o efecto contrario, huyó de el. E a ninfa correu e correu ata que agotada pideu axuda ao seu pai, o río Peneo, o cal determinou convertir a Dafne en laurel. Cuando Apolo alcanzou a Dafne, ela iniciaba a transformación: o seu corpo cubriuse de dura corteza, seus pés foron raíces que se hincaban no suelo e o seu cabelo cubriuse de follas. Apolo abrazouse á árbore e botouse a chorar. E dixo: «Posto que non podes ser a miña muller, serás a miña árbore predilecta e as túas follas, sempre verdes, coronarán as cabezas deas persoas en señal de victoria».

-Composición: complexa, dominio da composición diagonal

-Expresividade: dramatismo

-Policromía: monócromo (una soa coro u material natural)

-Perspectiva: a luz non inflúe na expresividade da obra