La Organización de las Naciones Unidas.

...

ÓRGANOS

Os principais órganos da ONU son a Asemblea Xeral, Consello de Seguridade, Consello Económico e Social, Consello de Administración Fiduciaria, a Corte Internacional de Xustiza e a Secretaría da ONU. Todos eles secrearon en 1945 ao fundarse aONU.Asemblea XeralA Asemblea Xeral é o órgano representante, normativo e deliberativo da ONU, e o único que conta con representación universal ao estar representados sus193 Estados Miembros. Estes reúnense cada ano, en setembro, durante a sesión anual, que ten lugar no Salón da Asemblea Xeral en Nova York. Durante os seus primeiros días realízase un debate xeral no que participan e falan numerosos Xefes de Estado.A toma de decisións na Asemblea Xeral require unha maioría de dous terzos cando se trata de asuntos de vital importancia; como aqueles referidos á paz e a seguridade, a admisión de novos membros e os asuntos presupostarios. As decisións noutras cuestións tómanse por maioría simple. Cada ano, elíxese un Presidente, que exerce o cargo durante un ano.

Consello de SeguridadeO Consello de Seguridade ten a responsabilidade principal, segundo o estipulado na Carta das Nacións Unidas, de manter a paz e seguridade internacionais. Conta con 15 Membros (5 permanentes e 10 non permanentes). Cada un ten un voto, aínda que os cinco permanentes contan co poder do veto.Segundo a Carta, todos os Estados Membros están obrigados a adoptar as decisións do Consello. O Consello de Seguridade dirixe o labor de determinar a existencia de ameazas contra a paz ou de actos de agresión. Pide ás partes involucradas nun conflito que se chegue a un acordo por medios pacíficos e recomenda métodos de axuste ou termos de acordo. Nalgúns casos, o Consello de Seguridade pode recorrer á imposición de sancións e, mesmo, á autorización do uso da forza para manter ou restablecer a paz e a seguridade internacionais. A presidencia do Consello de Seguridade rota de forma mensual.

Consello Económico e SocialO Consello Económico e Social é o encargado de tratar os asuntos económicos, sociais e ambientais, mediante a revisión das políticas que se adaptan, a súa coordinación e a creación de recomendacións. Tamén vela polo cumprimento dos obxectivos de desenvolvemento acordados de xeito internacional. Ademais, serve como mecanismo central para as actividades do sistema da ONU e as súas axencias especializadas en campos económicos, sociais e ambientais, xa que supervisa os corpos subsidiarios e de expertos.A Asemblea Xeral elixe os 54 Membros do Consello para períodos superpostos de tres anos. É a plataforma central das Nacións Unidas para a reflexión, o debate e o pensamento innovador acerca do desenvolvemento sostible.

Consello de Administración FiduciariaO Consello de Administración Fiduciaria, estableceuse en 1945 e tiña como misión, segundo o Capítulo XIII da Carta das Nacións Unidas, a de supervisar internacional aos 11 Territoriosfideicomisados, postos baixo a administración de 7 Estados Membros, e asegurar que se lles preparaba para a autonomía e a independencia. En 1994, todos os Territorios fideicometer obtiveran a autonomía e a independencia, polo que o Consello de Administración Fiduciaria suspendeu as súas operacións o 1 de novembro dese ano. A través dunha resolución, o Consello modificou o seu Regulamento para eliminar a obriga de reunirse anualmente e acordou reunirse segundo requirira a ocasión -- por decisión propia ou do Presidente, ou por petición da maioría dos membros da Asemblea Xeral ou o Consello de Seguridade.

Corte Internacional de XustizaA Corte Internacional de Xustiza é o órgano xudicial principal das Nacións Unidas. A súa sede está no Pazo da Paz na Faia (Países Baixos). É o único dos seis órganos principais da Organización que non se encontra en Nova York. A súa función é resolver, de acordo coa lexislación internacional, as disputas legais presentadas ante ela polos distintos Estados e emitir ditames consultivos acerca das cuestións legais que os órganos autorizados e as axencias especiais lle formulen.

SecretaríaA Secretaría está encabezado polo Secretario Xeral e confórmano decenas de miles de membros de persoal internacional, que traballan en distintas estacións de destino por todo o mundo, realizando a diario o traballo estipulado pola Asemblea Xeral e os outros órganos principais. O Secretario Xeral é o Oficial Administrativo Xefe da Organización. O persoal da ONU é recrutado a nivel internacional e local, e traballa en lugares de destino e nas misións de paz en todo o mundo. Pero servir á causa da paz nun mundo violento é unha ocupación perigosa. Dende a fundación das Nacións Unidas, centos de homes e mulleres abnegados perderon a súa vida ao servizo da causa da paz.

EMBLEMA E BANDEIRAO deseñoO logo orixinal da Organización foi creado por un equipo de deseñadores, dirixido por Oliver Lincoln Lundquist, durante a Conferencia das Nacións Unidas en 1945.Un mapa do mundoO deseño é «un mapa do mundo que representa unha proxección azimutal equidistante centrada no Polo Norte, inscrita nunha coroa que consiste nas convencionalizadas ramas de oliveira cruzadas, en ouro sobre un fondo celeste con toda a superficie hidrográfica en branco. A proxección do mapa esténdese ata os 60º de latitude sur, e inclúe cinco círculos concéntricos».AprobaciónO logo da ONU foi aprobado o 7 de decembro de 1946.O seu usoO logotipo da ONU incorporouse nos logos de varios membros do sistema. Tamén se utiliza nos selos das Nacións Unidas.c

DECLARACIÓN DOS DEREITOS HUMANOS.A Declaración Universal dos Dereitos Humanos(1948) foi o primeiro documento legal que protexía os dereitos humanos. Xunto con elPacto Internacional de Dereitos Civís e Políticos e o Pacto Internacional de Dereitos Económicos, Sociais e Culturais, os tres instrumentos forman a chamada Carta Internacional dos Dereitos Humanos. Unha serie de tratados internacionais sobre dereitos humanos e outros instrumentos adoptados dende 1945 aumentaron a lexislación internacional de dereitos humanos.O 10 de decembro de 1948, a Asemblea Xeral das Nacións Unidas aprobou e proclamou a Declaración Universal de Dereitos Humanos, cuxo texto completo figura nas páxinas seguintes. Tras este acto histórico, a Asemblea pediu a todos os Países Membros que publicaran o texto da Declaración e dispuxesen que fose "distribuído, exposto, lido e comentado nas escolas e outros establecementos de ensino, sen distinción fundada na condición política dos países ou dos territorios".A Declaración foi redactada por representantes de todas as rexións do mundo e abrangue todas as tradicións xurídicas. Formalmente adoptada polas Nacións Unidas o 10 de decembro de 1948, é o documento máis